Przejdź do zawartości

Zbrodnia w Jerzynie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbrodnia w Jerzynie
Ilustracja
Tablica Pomnika ofiar zbrodni dokonanej na obywatelach polskich przez OUN-UPA wymieniająca Jerzyn
Państwo

Polska (okupowana przez III Rzeszę)

Miejsce

Jerzyn

Data

11 lipca 1943

Liczba zabitych

51

Typ ataku

ludobójstwo

Sprawca

Ukraińska Powstańcza Armia

brak współrzędnych

Zbrodnia w Jerzynie – masowy mord na Polakach dokonany podczas rzezi wołyńskiej przez członków UPA w kolonii Jerzyn położonej w gminie Poryck powiatu włodzimierskiego województwa wołyńskiego.

Kolonia Jerzyn (także Jeżyn) liczyła 10 gospodarstw, wyłącznie polskich, powstałych z parcelacji majątku Pawła Gutowskiego[1].

Według ustaleń Władysława i Ewy Siemaszków Polacy w Jerzynie zostali wymordowani 11 lipca 1943 roku[1], w dniu tzw. krwawej niedzieli na Wołyniu. Mordu w Jerzynie dokonała ta sama grupa UPA, która wcześniej tego dnia napadła na kościół w pobliskim Porycku[1][2].

 Osobny artykuł: Zbrodnia w Porycku.

Według Siemaszków Polaków w Jerzynie zabijano poprzez rozstrzelanie. Wśród ofiar były także kobiety i dzieci. Do studni wrzucono ciała członków pięcioosobowej rodziny Woźniczków. Zginęło 51 osób[1]. Zdaniem Grzegorza Motyki zabito „około pięćdziesięciu Polaków”[2].

Po zbrodni miejscowość została ograbiona a domy spalone[1].

O zbrodniach popełnionych w dniu 11 lipca 1943 roku opowiedział po wojnie w sądzie obwiniony Ohorodniczuk vel Nikołaj Kwitkowśkyj:

Po zabiciu ludzi w kościele w Pawłowce [Porycku], udałem się z grupą do położonej w pobliżu wsi Radowicze oraz polskich kolonii Sadowa i Jeżyn, gdzie wziąłem udział w masowej likwidacji ludności polskiej. W wymienionych koloniach zabito 180 kobiet, dzieci i starców. Wszystkie domy spalono, a mienie i bydło rozgrabiono (...)[3]

Rodzina Maziarzów, poza Wojciechem Maziarzem, uniknęła śmierci w Jerzynie dzięki ostrzeżeniu jej przez ukraińską kobietę[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Siemaszko i Siemaszko 2000 ↓, s. 890.
  2. a b Motyka 2006 ↓, s. 332.
  3. Władysław Filar: Wołyń w latach 1939–1944. [dostęp 2010-02-25].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]