Przejdź do zawartości

Soling

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Soling
Oznaczenie klasy jachtu
Konstruktor

Jan Herman Linge

Typ ożaglowania

slup

Całkowite ożaglowanie

21,70 (bez spinakera) m²

Długość maksymalna

8,15 m

Szerokość maksymalna

1,9 m

ilustracja

Soling – klasa łodzi żaglowej, zaprojektowana przez norweskiego inżyniera Jana Hermana Lingego, z ożaglowaniem typu slup (ze spinakerem)[1].

Soling był monotypem balastowym. Do Igrzysk Olimpijskich dopuszczono go w 1972[1].

Informacje techniczne

[edytuj | edytuj kod]
  • długość: 8,15 m,
  • szerokość: 1,9 m,
  • zanurzenie: 1,3 m,
  • powierzchnia ożaglowania: 21,7 m²,
  • ciężar: 1015 kg,
  • balast: 580 kg[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Leszek Błaszczyk, Jachty żaglowe, KAW, Warszawa, 1983, s. 16, ISBN 83-03-00230-9