Przejdź do zawartości

Sabine Appelmans

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sabine Appelmans
ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1972
Brugia

Wzrost

168 cm

Gra

leworęczna

Zakończenie kariery

2001

Trener

Steven Martens

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

7 WTA, 1 ITF

Najwyżej w rankingu

16 (24 listopada 1997)

Australian Open

QF (1997)

Roland Garros

4R (1991)

Wimbledon

4R (1996–1997, 2000)

US Open

4R (1992, 1999)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4 WTA, 1 ITF

Najwyżej w rankingu

21 (21 sierpnia 1997)

Australian Open

QF (1991)

Roland Garros

3R (1992)

Wimbledon

SF (1997)

US Open

3R (1991)

Sabine Appelmans (ur. 22 kwietnia 1972 w Brugii) – tenisistka belgijska, zwyciężczyni turniejów WTA w grze pojedynczej i podwójnej, ćwierćfinalistka Australian Open 1997. Zawodniczka leworęczna z oburęcznym bekhendem.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

W karierze zawodowej siedmiokrotnie zwyciężała turnieje singlowe oraz czterokrotnie deblowe. Jedna z najsłynniejszych belgijskich tenisistek tego okresu, obok Dominique Monami. W 1997 roku klasyfikowana jako szesnasta rakieta świata. W rankingu deblistek najwyżej na dwudziestym pierwszym miejscu. Początkowo tenisistka leworęczna z oburęcznym backhandem, później przestawiła się na grę prawą ręką. Trenowana przez Stevena Martensa.

Zaczęła grać w tenisa w wieku siedmiu lat, na korcie swoich sąsiadów. Jej talent dostrzegł Fred Debruyn, który został jej trenerem. Początkowo uczyła się grać lewą ręką, gdyż chciała zostać z przyjacielem w grupie tenisistów leworęcznych, potem grała prawą ręką.

Sabine nominowana była do wielu nagród. Belgijski magazyn „Panorama” wybrał ją Idealną Kobietą. Belgijska tenisistka pokonała w rankingu Claudię Schiffer, Sharon Stone i Pamelę Anderson. W latach 19941995 nominowana do tytułu „Karen Krantzke Sportsmanship Award”. Wybrana Najpiękniejszą Tenisistką WTA Tour w 1997 roku. Tuż za nią znalazły się Niemki: Jana Kandarr i Steffi Graf.

Sabine zadebiutowała na światowych kortach na Roland Garros 1988. Przebrnęła trzy rundy kwalifikacji. Przegrała w drugiej rundzie turnieju głównego z [6] Heleną Sukovą. Zagrała w Pucharze Federacji w tym samym roku i zwyciężyła swój pierwszy mecz z Austriaczką Petrą Schwartz (krecz Schwarz). W kolejnej edycji wielkoszlemowego turnieju w Paryżu odpadła we wczesnej fazie eliminacji. W 1989 roku znów zagrała w Fed Cup, ale tym razem poniosła porażkę z Czeszką Sukovą. Zadebiutowała w Australian Open w 1990 roku, dochodząc aż do trzeciej rundy, pokonując m.in. Nicole Pratt. Doszła do finału w Auckland. Już w pierwszej rundzie French Open trafiła na [8] Katerinę Maleewą i przegrała w dwóch setach do trzech. W US Open przegrała z Gabrielą Sabatini. Osiągnęła ćwierćfinał w Filderstadt i Brisbane, trzecią rundę w Sydney w 1991 roku. Przegrała z Mary Joe Fernández w czwartej rundzie Australian Open. Na tym samym etapie odpadła z French Open (porażka z Graf). Na Niemkę trafiła w pierwszej rundzie debiutanckiego występu na Wimbledonie, w US Open pechowo wylosowała od razu Zinę Garrison. W Mediolanie uległa Martinie Navrátilovej, na etapie ćwierćfinału. Wygrała tytuł w Arizona Classic. W drugiej rundzie w Essen wygrała z Polką Katarzyną Nowak. Osiągnęła ćwierćfinał w Berlinie (porażka z Arantxą S. Vicario). W drugiej rundzie Wielkiego Szlema w Londynie uległa najwyżej rozstawionej Monice Seles. Na letnich igrzyskach w 1992 roku doszła do ćwierćfinału, przegrywając w dwóch setach z Graf. Wygrała z Anke Huber na US Open w Nowym Jorku, przegrała w czwartej rundzie z Gabrielą Sabatini. Osiągnęła finał w Budapeszcie. Wielokrotnie drogę do dalszej rundy turnieju blokowały jej czołowe wówczas tenisistki świata, na które Sabine trafiała we wczesnych rundach imprez. Wygrała jednak prestiżowy turniej w Linzu (dwukrotnie – 1994 i 1996). To jedna z dwóch Belgijek, które wygrywały Generali Ladies Linz – później dokonała tego Justine Henin-Hardenne. Odniosła triumf także w Pattayi. W 1995 wygrała w Zagrzebiu, osiągnęła finał w Budapeszcie, czwartą rundę Wimbledonu 1997 (porażka z numerem 1 – Hingis), trzecią rundę Australian Open 1999. W Italian Open przegrała z Monami w drugiej rundzie (po kwalifikacjach). W 2000 osiągnęła czwartą rundę Indian Wells. Po raz ostatni pojawiła się na Australian Open 2001, odpadając w drugiej rundzie z Denisą Chládkovą, a pokonując wcześniej Pavlinę Nolę z Bułgarii.

Jej konfrontacje z rodaczkami przebiegały z różnym rezultatem. Raz udało się jej wygrać z Justine Henin-Hardenne, w drugim ich spotkaniu wygrała młodsza gwiazda z Belgii. Dwukrotnie przegrała z Kim Clijsters, ograła Els Callens, przegrała wszystkie siedem spotkań z Dominique Monami w latach 19931999.

Wygrane turnieje

[edytuj | edytuj kod]

gra pojedyncza (7)

[edytuj | edytuj kod]
Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 28/10/1991 Stany Zjednoczone Phoenix, Arizona Classic Kategoria IV 150 000 twarda Stany Zjednoczone Chanda Rubin 7:5, 6:1
2. 04/11/1991 Stany Zjednoczone Nashville, VS of Nashville Kategoria IV 150 000 twarda Stany Zjednoczone Katrina Adams 6:2, 6:4
3. 13/04/1992 Tajlandia Pattaya, Volvo Open Kategoria V 100 000 twarda Czechy Andrea Strnadová 7:5, 3:6, 7:5
4. 07/02/1994 Austria Linz, EA-Generali Ladies Kategoria III 150 000 dywanowa Niemcy Meike Babel 6:1, 4:6, 7:6(3)
5. 11/04/1994 Tajlandia Pattaya, Volvo Open Kategoria III 100 000 twarda Stany Zjednoczone Patty Fendick 6:7(5), 7:6(5), 6:2
6. 24/04/1995 Chorwacja Bol, Open de Bol Kategoria III 161 250 Niemcy Silke Meier 6:4, 6:3
7. 26/02/1996 Austria Linz, EA-Generali Ladies Kategoria III 164 250 dywanowa Francja Julie Halard 6:2, 6:4

gra podwójna (4)

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]