Nowa ekonomia keynesowska

Nowa ekonomia keynesowska – szkoła myśli ekonomicznej we współczesnej makroekonomii, będąca rozszerzeniem keynesizmu.

Opublikowana w 1936 roku przez Johna Maynarda Keynesa praca Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i pieniądza dała początek gwałtownemu rozwojowi nauk makroekonomicznych i miała znaczący wpływ na formułowanie polityki gospodarczej na świecie. Dominacja keynesizmu trwała do lat 70. XX wieku, kiedy znaczące kryzysy gospodarcze we wiodących gospodarkach światowych oraz krytyka ze strony ekonomist��w takich jak Milton Friedman czy Robert Lucas znacząco zmniejszyły jej znaczenie i popularność. Terminem nowa ekonomia keynesowska określa się rozpoczęte w latach 80. próby odpowiedzi zwolenników keynesizmu na te zarzuty poprzez modyfikację oryginalnych idei keynesowskich.

Główną różnicą i kością niezgody pomiędzy ekonomistami reprezentującymi nurt klasyczny i nową ekonomię keynesowską jest tempo, z jakim ceny i płace dostosowują się do zmieniających warunków gospodarczych. Podczas gdy ekonomiści z nurtu klasycznego uznają swobodę i łatwość szybkiego dostosowywania się cen i płac do nowych warunków, w nowej ekonomii keynesowskiej zakłada się ich lepkość.

Inną ważną charakterystyką nowej ekonomii keynesowskiej jest próba opracowania nowych teorii bezrobocia w oparciu o hipotezę płac proefektywnościowych.

• neokeynesizm
• postkeynesizm

• New Keynesian Economics The Concise Encyclopedia of Economics (ang.)