Przejdź do zawartości

Leon Borejsza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Borejsza
Leon
pułkownik pułkownik
Data urodzenia

25 lutego 1915

Data śmierci

9 września 1986

Przebieg służby
Siły zbrojne

Gwardia Ludowa
Armia Ludowa

Jednostki

?

Główne wojny i bitwy

powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Grób Leona Borejszy na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Leon Borejsza, ps. Leon, właśc. Leonard Borenstein (ur. 25 lutego 1915, zm. 9 września 1986) – żołnierz GL-AL, pułkownik, uczestnik powstania warszawskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w robotniczej rodzinie jako syn Jana[1]. Po ukończeniu szkoły powszechnej został zatrudniony w zakładzie blacharskim. W dwudziestoleciu międzywojennym działał w KPP i KZMP, za co w 1932 został osadzony w więzieniu w Piotrkowie Trybunalskim.

Po wybuchu II wojny światowej wziął udział w kampanii wrześniowej. W okresie okupacji hitlerowskiej przebywał w Warszawie, gdzie krótko pracował w drukarni. Uczestniczył w konspiracji, od 1942 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej i organizacji zbrojnych - Gwardii Ludowej a następnie Armii Ludowej pod pseudonimem Leon, wziął udział w powstaniu warszawskim. Walczył na Woli, na Starym Mieście, potem na Żoliborzu. Po upadku powstania opuścił Warszawę wraz z cywilami.

Po kapitulacji Niemiec został przewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego ZWM w Warszawie, później objął stanowisko kierownika Wydziału Personalnego Komitetu Warszawskiego PPR. Na początku 1947, w stopniu kapitana, został pracownikiem Zarządu Informacji Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Po utworzeniu PZPR został członkiem partii, pracował jako Sekretarz Komisji Historii Lewicowego Ruchu Młodzieżowego przy Komitecie Centralnym PZPR. W latach 1949–1950 kierował pracami Oddziału Informacji Garnizonu KBW i Wojsk Ochrony Pogranicza. Pod koniec 1950 objął stanowisko Wydziału I (szkoleniowego) Zarządu Informacji KBW i WOP. W 1957 został naczelnikiem Wydziału X (informacyjno-analitycznego) Departamentu II (kontrwywiadu) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W 1959 otrzymał stopień pułkownika, a dwa lata później został skierowany do Centrum Wyszkolenia MSW w Legionowie. W połowie 1962 odszedł z bezpieki. Następnie pracował m.in. w Muzeum Historii Polskiego Ruchu Robotniczego oraz był dyrektorem Muzeum Pamięci i Męczeństwa[2].

Zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B3-1-6).

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Inwentarz archiwalny [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2023-05-03].
  2. Leon Borejsza [online], Żołnierze Wyklęci [dostęp 2023-05-03].
  3. M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 475 „za zasługi położone w walce z okupantem i za udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji” - jako Leon-Borejsza Feliks.
  4. Uchwała nr 95/880 Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 23 maja 1967 r. w sprawie nadania odznak honorowych m. st. Warszawy „Za Zasługi dla Warszawy”. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. st. Warszawy”. Nr 13, poz. 63, s. 1–2, 15 sierpnia 1967 r. Warszawa. [dostęp 2023-05-03]. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]