Przejdź do zawartości

Konkurs Piosenki Eurowizji 1978

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konkurs Piosenki Eurowizji 1978
Ilustracja
Informacje ogólne
Finał

18 kwietnia 1978

Miejsce

Palais des Congrès, Paryż,
Francja

Nadawca

Télévision Française 1 (TF1)

Prowadzący

Denise Fabre
Léon Zitrone

Informacje dodatkowe
Główny dyrygent

Alain Goraguer

Występ interwałowy

Stéphane Grappelli i Oscar Peterson,
Yehudi Menuhin,
Kenny Clarke,
Nils Henning, Ørsted Pedersen

Uczestnicy
Powrót

 Dania
 Turcja

Łącznie

20 reprezentacji

Głosowanie
Jury z każdego uczestniczącego kraju przyznaje 12, 10, 8-1 punktów dla 10 ulubionych piosenek.
Zero punktów

 Norwegia

Zwycięzca

 Izrael
Jizhar Kohen i Alphabeta
A-Ba-Ni-Bi

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1977 1979 ►

23. Konkurs Piosenki Eurowizji odbył się 22 kwietnia 1978 w Paryżu, we Francji. Wystąpiło 20 krajów, w tym powracająca Turcja i Danią, która wróciła po 12-letniej przerwie. Konkurs pierwszy raz poprowadziła więcej niż jedna osoba – konferansjerami zostali Denise Fabre i Léon Zitrone.

Konkurs po raz pierwszy wygrał Izrael, reprezentowany przez zespół Jizhar Kohen & Alphabeta, który wykonał utwór „A-Ba-Ni-Bi”. Zwycięski występ to piosenka miłosna zaśpiewana w izraelskim odpowiedniku amerykańskiego slangu Ubbi dubbi. Tytuł oznacza „Kocham Cię”[1].

Poza 20 uczestniczącymi krajami, konkurs transmitowany był na żywo w Jugosławii, Tunezji, Maroko, Jordanie, Polsce, Czechosłowacji, Dubaju, Hongkongu, w ZSRR, w NRD i na Węgrzech.

Przebieg konkursu

[edytuj | edytuj kod]

Był to pierwszy Konkurs Piosenki Eurowizji, w którym Grecja i Turcja wzięły udział razem; Grecja zadebiutowała w 1974, ale rok później zrezygnowała z konkursu przez turecką inwazję na Cypr w 1974, protestując przeciwko udziałowi Turcji w konkursie. Grecja później powróciła do rywalizacji w 1976 roku z piosenką o kryzysie Cypru „Panayia Mou, Panayia Mou” (angielską wersję zatytułowano „The death of Cyprus” – „Śmierć Cypru”). Poza tym wzięli udział w 1977 z utworem „Mathima Solfege”, a Turcja nie wzięła w nim udziału, protestując przeciwko udziałowi „wroga”.

Wygrana Izraela spowodowała problemy w kilku krajach Afryki Północnej i Afryce Środkowej, które transmitowały konkurs, mimo że nie brały w nim udziału. Nawiązując do książki autorstwa historyka Johna F. Kennedy’ego O’Connora „Konkurs Piosenki Eurowizji – Historia Prawdziwa”, kiedy wygrana Izraela była już pewna, wiele arabskich stacji przerwało nadawanie konkursu. Jordanian TV zakończyło program zdjęciem bukietu żonkili, potem oświadczyło, że to Belgia wygrała konkurs (ostatecznie zajęła 2. miejsce)[1].

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
L.p. Państwo Język Wykonawca Piosenka Miejsce Punkty
01  Irlandia angielski Colm Wilkinson „Born to Sing” 5 86
02  Norwegia norweski Jahn Teigen „Mil etter mil” 20 0
03  Włochy włoski Ricchi e Poveri „Questo amore” 12 53
04  Finlandia fiński Seija Simola „Anna rakkaudelle tilaisuus” 18 2
05  Portugalia portugalski Gemini „Dai li dou” 17 5
06  Francja francuski Joël Prévost „Il y aura toujours des violons” 3 119
07  Hiszpania hiszpański, francuski José Vélez „Bailemos un vals” 9 65
08  Wielka Brytania angielski Co-Co „The Bad Old Days” 11 61
09  Szwajcaria francuski Carole Vinci „Vivre” 9 65
10  Belgia francuski Jean Vallée „L’amour ça fait chanter la vie” 2 125
11  Holandia niderlandzki Harmony „t Is OK” 13 37
12  Turcja turecki Nilüfer i Nazar „Sevince” 18 2
13  Niemcy niemiecki Ireen Sheer „Feuer” 6 84
14  Monako francuski Caline i Olivier Toussaint „Les jardins de Monaco” 4 107
15  Grecja grecki Tania Tsanaklidou „Charlie Chaplin” 8 66
16  Dania duński Mabel „Boom Boom” 16 13
17  Luksemburg francuski Baccara Parlez-vous français? 7 73
18  Izrael hebrajski Jizhar Kohen & Alphabeta A-Ba-Ni-Bi 1 157
19  Austria niemiecki[a] Springtime „Mrs. Caroline Robinson” 15 14
20  Szwecja szwedzki Björn Skifs „Det blir alltid värre framåt natten” 14 26

Tabela punktacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Kraje uczestniczące w 1978 roku

     Kraje, które uczestniczyły w finale

     Kraje, które uczestniczyły w przeszłości, ale nie w 1978 roku

  Wyniki
Irlandia Norwegia Włochy Finlandia Portugalia Francja Hiszpania Wielka Brytania Szwajcaria Belgia Holandia Turcja Niemcy Monako Grecja Dania Luksemburg Izrael Austria Szwecja
Uczestnicy konkursu Irlandia   12 3 5 7 10 10 5 10 10 6 8
Norwegia  
Włochy 10 6   1 4 8 6 1 1 1 2 8 2 3
Finlandia 2  
Portugalia 4   1
Francja 6 3 10 2 2   5 8 6 8 6 4 10 5 8 8 1 5 12 10
Hiszpania 7   8 2 4 7 4 6 12 2 6 7
Wielka Brytania 3 6 2 3   2 4 2 6 8 7 3 5 2 5 3
Szwajcaria 5 1 1 7 4 2   7 8 6 2 3 8 1 10
Belgia 12 7 6 6 4 12 2 12 10   5 3 12 12 7 7 4 4
Holandia 5 3   4 1 5 6 12 1
Turcja 1 1  
Niemcy 1 3 12 7 10 3 5 7 8   10 7 1 3 7
Monako 4 4 7 8 5 1 10 5 6 10 5 7   4 10 8 1 12
Grecja 7 2 5 8 10 7 4   4 4 10 3 2
Dania 6 1   4 2
Luksemburg 2 12 12 12 7 3 3 2 6 1 7   6
Izrael 8 8 8 10 10 8 6 5 12 12 12 12 12 3 5 6 12   8
Austria 3 3 1 2   5
Szwecja 5 10 4 3 4  
Kraje uporządkowane według kolejności występowania

Powracający artyści

[edytuj | edytuj kod]
Artysta Kraj Poprzedni rok Miejsce Punkty
Jean Vallée Belgia 1970 8 5
Ireen Sheer Luksemburg 1974 4 14
  1. Zawiera również zwroty w języku angielskim.

Kraje, nadawcy i komentatorzy

[edytuj | edytuj kod]

Każdy krajowy nadawca (wraz z Izraelem) także wysłał komentatora na konkurs, który miał za zadanie relacjonować konkurs w języku narodowym dla transmisji.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Paris 1978. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2012-08-10. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).