Przejdź do zawartości

Enzo Scifo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Enzo Scifo
Pełne imię i nazwisko

Vincenzo Scifo

Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1966
La Louvière

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1983–1987 RSC Anderlecht 119 (32)
1987–1988 Inter Mediolan 28 (4)
1988–1989 Girondins Bordeaux 24 (7)
1989–1991 AJ Auxerre 67 (25)
1991–1993 Torino FC 62 (16)
1993–1997 AS Monaco 91 (20)
1997–2000 RSC Anderlecht 75 (14)
2000–2001 Royal Charleroi 12 (3)
W sumie: 478 (121)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1984–1998  Belgia 84 (14)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2001–2002 Royal Charleroi
2004–2006 AFC Tubize
2007–2009 Excelsior Mouscron
2012–2013 RAEC Mons
2015–2016 Belgia U-21
2021 Royal Excel Mouscron
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Vincenzo „Enzo” Scifo (ur. 19 lutego 1966 w La Louvière) – były belgijski piłkarz grający jako ofensywny pomocnik. Czterokrotny uczestnik finałów mistrzostw świata.

Urodził się we włoskiej rodzinie. W profesjonalnym futbolu debiutował w 1983 w barwach RSC Anderlecht, a już w następnym roku – jako osiemnastolatek – dostał nagrodę dla najlepszego belgijskiego piłkarza. Z Anderlechtem zdobywał tytuły mistrza kraju. W 1987 odszedł do Interu Mediolan, jednak nie spełnił oczekiwań i już w następnym roku został piłkarzem Girondins Bordeaux. We Francji grał także w AJ Auxerre (1989–1991) oraz – z dwuletnią przerwą na występy w Torino FC (1991–1993) – AS Monaco (1993–1997). W 1997 wrócił do Anderlechtu, gdzie grał do 2000. Karierę kończył w Charleroi.

W reprezentacji Belgii rozegrał 84 spotkania i strzelił 18 bramek[1]. Debiutował w czerwcu 1984 w meczu z Jugosławią podczas ME 84, ostatni raz zagrał w 1998. W latach 1986–1998 regularnie występował w mistrzostwach świata, na czterech turniejach rozgrywając łącznie 16 meczów (MŚ 86, MŚ 90, MŚ 94, MŚ 98). Największy sukces odniósł w 1986 – w Meksyku Belgia zajęła czwarte miejsce.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]