Przejdź do zawartości

Dichlorodifluorometan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dichlorodifluorometan
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

CCl2F2

Masa molowa

120,91 g/mol

Wygląd

bezbarwny gaz, praktycznie bezwonny (w dużych stężeniach wyczuwalny zapach eterowy)[1]

Identyfikacja
Numer CAS

75-71-8

PubChem

6391

Podobne związki
Podobne związki

trichlorofluorometan, chlorodifluorometan, chloroform, czterochlorek węgla

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Dichlorodifluorometan (R-12), CCl
2
F
2
organiczny związek chemiczny z grupy freonów o nazwie handlowej Freon-12. Był używany jako czynnik chłodzący i jako środek napędowy w aerozolach. Jego produkcja została wstrzymana w 1995 roku (na mocy Protokołu montrealskiego z 1987 r.), ze względu na destruktywne działanie na warstwę ozonową, co powoduje powiększanie dziury ozonowej (potencjał niszczenia warstwy ozonowej ODP = 1). Zalecane nieszkodliwe dla środowiska zamienniki R-12 to halogenki alkilowe zawierające wodór, np. 1,1,1,2-tetrafluoroetan (R-134a).

Według badań NOAA ilość CFC-12 od 2010 r. stopniowo się zmniejsza, a w 2050 będzie porównywalna do stanu sprzed roku 1980[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l Dichlorodifluoromethane, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 6391 [dostęp 2021-06-16] (ang.).
  2. a b c Dichlorodifluoromethane, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-07-24] (ang.).
  3. Jonna Rizzo, Ozon uratowany, „National Geographic Polska”, 163 (4), Gruner+Jahr Polska, kwiecień 2013, s. 22.