Przejdź do zawartości

Darrell Porter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Darrell Porter
Ilustracja
łapacz
Pełne imię i nazwisko

Darrell Ray Porter

Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1952
Joplin

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 2002
Sugar Creek

Odbijał

lewą

Rzucał

prawą

Debiut

2 września 1971

Ostatni występ

4 października 1987

Statystyki
Średnia uderzeń

0,247

Home runy

188

Uderzenia

1369

RBI

826

Kariera klubowa
Lata Kluby
1971–1976 Milwaukee Brewers
1977–1980 Kansas City Royals
1981–1985 St. Louis Cardinals
1986–1987 Texas Rangers

Darrell Ray Porter (ur. 17 stycznia 1952, zm. 5 sierpnia 2002) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza. Był jednym z pierwszych zawodowych sportowców, którzy przyznali się publicznie do uzależnienia od alkoholu i narkotyków[1].

Po ukończeniu szkoły średniej, w czerwcu 1970 został wybrany w 1. rundzie draftu z numerem czwartym przez Milwaukee Brewers i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Danville Warriors, reprezentującym poziom Class-A[2][3]. W Major League Baseball zadebiutował 2 września 1971 w meczu przeciwko Kansas City Royals w wieku 19 lat[2]. W 1973, swoim pierwszym pełnym sezonie, w głosowaniu do nagrody AL Rookie of the Year Award zajął 3. miejsce, zaś rok później po raz pierwszy otrzymał powołanie do AL All-Star Team[2].

W grudniu 1976 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Kansas City Royals[2]. W 1979 został szóstym łapaczem w historii MLB, którzy osiągnęli pułap 100 runów i 100 RBI w sezonie zasadniczym[4]. Pod koniec 1979 roku poddał się leczeniu odwykowemu, a do zespołu powrócił pod koniec kwietnia 1980[5]. W grudniu 1980 jako wolny agent podpisał kontrakt z St. Louis Cardinals[2].

W 1982 został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem National League Championship Series, prowadząc Cardinals do zwycięstwa nad Atlanta Braves[6]. W World Series Cardinals pokonali Milwaukee Brewers w siedmiu meczach i zdobyli dziesiąty w historii klubu tytuł mistrzowski; Porter wystąpił we wszystkich spotkaniach i został wybrany World Series MVP[7]. W grudniu 1986 przeszedł do Texas Rangers, w którym zakończył karierę[2].

Walczący z uzależnieniem Porter został znaleziony martwy 5 sierpnia 2002 obok swojego samochodu w Sugar Creek. Przyczyną jego śmierci było zatrzymanie akcji serca[8].

Nagrody i wyróżnienia
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
All-Star 1974, 1978, 1979, 1980 [2]
Zwycięzca w World Series 1982 [7]
World Series MVP 1982 [5]
NLCS MVP 1982 [6]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sara Gilbert: The Story of the Kansas City Royals. Mankato: Creative Education, 2008, s. 12. ISBN 978-1-58341-490-3. (ang.).
  2. a b c d e f g Darrell Porter Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
  3. Darrell Porter Minor League Statisics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-02]. (ang.).
  4. Darrell Porter Stats. baseball-almanac.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
  5. a b Darrell Porter, 50, the Catcher Who Was Series M.V.P. in '82. nytimes.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
  6. a b 1982 NLCS. baseball-reference.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
  7. a b 1982 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
  8. Doctor says Porter did not die of an overdose. espn.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).