Przejdź do zawartości

Bagnet wz. 29

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bagnet karabinowy wz. 29
Ilustracja
Pod nr 26 bagnet karabinowy wz. 29
(pierwszy od dołu)
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Fabryka Towarzystwa Motorów „Perkun” w Warszawie,
Zbrojownia Nr 4 w Krakowie,
Fabryka Broni w Radomiu

Rodzaj

bagnet

Historia
Dane techniczne
Rękojeść
Długość rękojeści

127 mm

Grubość rękojeści

16 mm

Tworzywo wykon. okładziny

drewno bukowe impregnowane w wyniku gotowania w pokoście lnianym (mocowane do trzonu dwiema śrubami)

Jelec
Długość jelca

ok. 60 mm

Szerokość jelca

ok. 20 mm

Metoda mocowania

zatrzask blokujący oraz pierścień na lufę wycięty w jelcu

Głownia
Długość głowni

250 mm

Szerokość głowni

25 mm (w progu)

Grubość głowni

6 mm (maksymalna)

Pochwa
Długość pochwy

270 mm

Tworzywo wykonania

stal (malowana w kolorze polskiego khaki)

Mocowanie do pasa

żabka (przymocowana do owalnego zaczepu przylutowanego do płaszcza pochwy)

Bagnet karabinowy wz. 29 – ostatni z bagnetów polskiej konstrukcji okresu międzywojennego. Produkowany był przez trzy zakłady: Fabrykę Towarzystwa Motorów „Perkun” w Warszawie, Zbrojownię Nr 4 w Krakowie oraz Fabrykę Broni w Radomiu. Bagnet wz.29 składał się z głowni, rękojeści, głowicy z zatrzaskiem blokującym, jelca oraz pochwy.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Stalowa głownia miała długość 250 mm, szerokość u nasady 25 mm i maksymalną grubość grzbietu 6 mm. Płazy głowni były polerowane, z obustronnym progiem, szlifowane w bruzdę o długości 175 mm i szerokości 15 mm. Pióro głowni jednosieczne o długości 60 mm. Pióro symetryczne jednosieczne. Sztych ułożony centralnie. Głownie bagnetów wojskowych były nieostre. Po ogłoszeniu mobilizacji, w sierpniu 1939 roku postanowiono, aby głownie były szlifowane na ostro, więc zaostrzono pióro w części grzbietowej i około 80% długości całkowitej ostrza głowni. Okładzina trzonu rękojeści wykonana była z drewna bukowego, impregnowanego przez gotowanie w pokoście lnianym, którą przymocowywano do trzonu przy użyciu dwóch stalowych śrub. W okładzinach wyżłobiono kanał wyciora zakończony otworem drenażowym. Trzon rękojeści, będący przedłużeniem głowni miał wyfrezowany kanał do wycioru. W głowicy bagnetu umieszczony był zatrzask blokujący mocujący bagnet do karabinu. Do trzonu rękojeści przymocowano przy pomocy lutowania twardego i nitowania stalową głowicę z wyfrezowanym wpustem do osadzania na karabinie i kanałem na wycior. Jelec wykonany ze stali, o długości około 60 mm i szerokości około 20 mm z umieszczonym w górnej części pierścieniem na lufę karabinu.

Oznakowanie

[edytuj | edytuj kod]

Na progu przedniego płazu głowni wytłaczano markę (były to odpowiednio symbole "PERKUN" lub F.B. RADOM), znaki kontroli technicznej oraz znaki odbioru wojskowego. Na tylnym progu płazu głowni umieszczano godło państwowe – orła w koronie, a pod nim symbol Wojska Polskiego – W.P.. Na jelcu, po jego zewnętrznej stronie wybijany był numer i seria bagnetu. Dla porównania w bagnetach wz.22, wz.24, wz.25 i wz.27 numer i serię umieszczano najczęściej na zewnętrznym progu jelca, poniżej innych oznaczeń, zaś na głowicy wzór bagnetu (np. W.Z. 27 lub bg. wz. 24).

Pochwa

[edytuj | edytuj kod]

Pochwa dla bagnetu wz. 29 wykonana była ze stali, którą następnie malowano na kolor zielonooliwkowy. Pochwa miała 270 mm długości i 34 mm szerokości (razem z przylutowywanym do płaszcza owalnym zaczepem (zwanym też hakiem) do żabki. Pochwa zakończona była gałką ochronną. Wewnątrz pochwy umieszczono dławicę, do której mocowano dwie płaskie sprężyny. Dławica we wszystkich bagnetach produkowanych w Radomiu przymocowywana do płaszcza pochwy była dwoma nitami stalowymi, a śrubką w przypadku bagnetów pochodzących z wytwórni "PERKUN".

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzysztof Szczegłow: Bagnet Wojska Polskiego 1914-1999: Tom III - Bagnety na uzbrojeniu Wojska Polskiego 1920-1999.
  • Tadeusz Królikiewcz: Bagnety. Warszawa: Bellona, 2002. ISBN 83-11-08528-5.
  • Zdzisław Jagiełło: Piechota Wojska Polskiego 1918-1939. Bellona, 2005. ISBN 83-11-10206-6.
  • Krzysztof Szczegłow. Bagnet polski wz.29. „Typy Broni i Uzbrojenia 120”.