Mojo (ჟურნალი)

Mojo
სპეციალიზაცია	მუსიკალური ჟურნალი
ენა	ინგლისური
მთავარი რედაქტორი	ფილ ალექსანდერი
პუბლიკაციის დეტალები
გამომცემელი	Bauer Media Group
ქვეყანა	დიდი ბრიტანეთი, ლონდონი
პუბლიკაციის ისტორია	15 ოქტომბერი, 1993; 30 წლის წინ (1993-10-15)
გამოცემის სიხშირე	ყოველთვიური
დამაარსებელი	Bauer
ISSN	1351-0193
ოფიციალური საიტი

Mojo — ყოველთვიურად გამომავალი და 1993 წელს გამოცემული ბრიტანული მუსიკალური ჟურნალი. თავდაპირველად გამოიცემოდა Emap-ს, შემდეგ — 2008 წლის იანვრიდან კომპანია Bauer Verlagsgruppe-ს მიერ. ჟურნალის ტირაჟი (2013 წლის ივნისის მონაცემებით) შეადგენს 79 345 ეგზემპლარს.^[1]

Mojo-ს პირველი ნომერი გამოვიდა 1993 წლის 15 ოქტომბერს. ჟურნალ Q-ს წარმატებებისგან წახალისებულებმა გამომცემლებმა გადაწყვიტეს შეექმნათ კიდევ ერთი ჟურნალი, რომელიც აპელირებას გაუწევდა სერიოზული, „კლასიკური“ როკის თაყვანისმცემლებს, რის გამოც მოიწვიეს ჟურნალისტების ჯგუფი, რომლებიც 1970-იან წლებში მონაწილეობდნენ ჟურნალ Q-ს გამოცემებში^[2]. გაცხადებული ორიენტაციის შესაბამისად Mojo-ს პირველ გვერდზე მოხვდნენ ბობ დილანი და ჯონ ლენონი; 1993 წლის ამ ნოემბრის ნომერის ორიგინალი კოლექციონერებში სარგებლობს დიდი მოთხოვნით^[3]. თავის მხრივ, ჟურნალი Mojo ღრმა ანალიტიკური სტატიებისადმი მიდრეკილების გამო გახდა აღმაფრენის წყარო ისეთი მიმდევრებისათვის, როგორებიცაა Blender და Uncut. გამომცემლობისთვის სტატიების შემქმნელი როკ-მუსიკის ცნობილი სპეციალისტების შემადგენლობაში იყვნენ ჩარლზ შაარ მიურეი, გრეილ მარკუსი, ნიკ კენტი, ჯონ სევიჯი.

Mojo-ს პირველი მთავარი რედაქტორი გახდა პოლ დუ ნუაე (ინგლ. Paul du Noyer, 1993—1995); ამ პოსტზე მისი მემკვიდრეები იყვნენ მეტ სნოუ (ინგლ. Mat Snow, 1995—1999), პოლ ტრინკა (ინგლ. Paul Trynka, 1999—2001) და პატ ჯილბერტი (ინგლ. Pat Gilbert, 2002—2003). ამასთან ჟურნალი, რომელსაც ხშირ��დ აკრიტიკებდნენ ღრმა ისტორიებში ხშირად ჩახედვის გამო (კერძოდ, დაკავშირებულს როკის ისეთი კლასიკოსების ხელოვნებასთან, როგორებიცაა The Beatles და ბობ დილანი), ხშირად აკეთებდა აღმოჩენებს მუსიკალური სპექტრის „დამოუკიდებელ“ ნაწილში: მაგალითად, ის გახდა პირველი ბრიტანული გამომცემლობა, რომელმაც ყურადღება მიაქცია The White Stripes-ს: სტატიები დუეტის შესახებ Mojo-ს ფურცლებზე რეგულარულად ჩნდებოდა. 2004 წელს ჟურნალმა დააწესა MOJO Awards; ჯილდოების გადაცემის ცერემონია ტარდებოდა, როგორც სპეციალისტებისგან, ასევე მკითხველებისგან.

2010 წლის დასაწყისში Mojo აღმოჩნდა სკანდალის ცენტრში მას შემდეგ, რაც ცხოვრებაში გაატარა კონტრაქტის ახალი პირობები, რომელიც კომპანია Bauer-მა წამოაყენა. ამ პირობების თანახმად, ჟურნალისთვის მომუშავე ყველა ავტორის და ფოტოგრაფ-ფრილანსერის საავტორო უფლებები ავტომატიურად გადადიოდა გამომცემელთან; პასუხისმგებლობა სასამართლო ხარჯებზე, რომლებიც დაკავშირებული იყო ცილისწამებაზე ან კოპირაიტის დარღვევაზე წარმოდგენილ სარჩელებთან, პირიქით, ეკისრებოდა ჟურნალისტებს. ჟურნალების Mojo-ს, Kerrang!-ის და Q-ს დაახლოებით 200 ავტორმა უარი განაცხადა ეთანამშრომლა თავიანთ გამომცემლებთან ახალ პირობებში^[4].

ჟურნალი ხშირად აქვეყნებს „ასეულის“ სიებს; უკანასკნელები ხშირად განსხვავდებიან (დავუშვათ, Q-ს ან Rolling Stone-ს ანალოგიური სიებისგან) თემატური მიმდინარეობებით (მათ შორის იყო: „ნარკოტიკური“ — Mojo #109, „ეპიკური“ — Mojo #125, „პროტესტული“ — Mojo #126, „დეპრესიული“ — Mojo #127). ჟურნალის სადღესასწაულო 150-ე ნომრის გამოსვლისას შეიქმნა სია „Top 100 Albums of Mojo’s Lifetime“ (სადაც შევიდა შემქმნელების თვალსაზრისით საუკეთესო ალბომები დაწყებული 1993 წლიდან). სიის პირველი ხუთეული ასე გამოიყურებოდა:

1. Grace — ჯეფ ბაკლი (1994)
2. American Recordings — ჯონი კეში (1994)
3. OK Computer — Radiohead (1997)
4. Time Out of Mind — ბობ დილანი (1997)
5. Definitely Maybe — Oasis (1994)

2007 წელს ჟურნალი დაკავდა „The Top 100 Records That Changed the World“-ის სიის შექმნით, რომელშიც მონაწილეობისთვისაც მიიწვია ავტორიტეტული ჟიური, რომლის შემადგენლობაშიც შევიდნენ ბიორკი, ტორი ეიმოსი, ტომ უეიტსი, ბრაიან უილსონი, პიტ ვენცი, სტივ ერლი. ფირფიტების სიის (როგორც სინგლების, ასევე ალბომების) პირველ ათეულში შევიდნენ:

1. „Tutti Frutti“ — Little Richard
2. „I Want to Hold Your Hand“ — The Beatles
3. „Heartbreak Hotel“ — ელვის პრესლი
4. The Freewheelin' Bob Dylan — ბობ დილანი
5. Autobahn — Kraftwerk
6. King of the Delta Blues Singers — რობერტ ჯონსონი
7. The Velvet Underground & Nico — The Velvet Underground
8. Anthology of American Folk Music (სხვადასხვა შემსრულებლები)
9. „What'd I Say“ — რეი ჩარლზი
10. „God Save the Queen“ — სექს პისტოლზი

• www.mojo4music.com. — ჟურნალ Mojo-ს ოფიციალური საიტი.
• www.mojocovercds.com. — ჟურნალ Mojo-ში მიმოხილული CD კატალოგი.