Flavoparmelia caperata |
|
Навуковая класіфікацыя |
---|
прамежныя рангі
Від: | Flavoparmelia caperata |
|
Міжнародная навуковая назва |
---|
Flavoparmelia caperata
|
|
Flavoparmelia caperata — лішайнік сямейства Parmeliaceae, від роду Flavoparmelia.
- Flavoparmelia caperata f. sorediosa (Müll. Arg.) S.Y. Kondr., 1993
- Imbricaria caperata (L.) DC., 1805
- Lichen caperatus L., 1753basionym
- Lobaria caperata (L.) Hoffm., 1759
- Parmelia caperata (L.) Ach., 1803
- Parmelia caperata f. saxicola Müll. Arg., 1862
- Parmelia caperata f. sorediosa Müll. Arg., 1890
- Parmelia coriacea var. caperata (L.) Eschw., 1833
- Parmelia flavicans (Tuck.) Herre, 1906
- Parmelia herreana Zahlbr., 1929
- Parmelia perlata subsp. flavicans Tuck., 1882
- Parmelia perlata var. flavicans Tuck., 1866
- Parmotrema caperatum (L.) M. Choisy, 1952
- Platisma caperatum (L.) Hoffm., 1794
- Pseudoparmelia caperata (L.) Hale, 1974
Слаявіна ліставатая, да 20 см у дыяметры, няправільна разеткападобнай або нявызначанай формы, у цэнтры даволі шчыльна прымацаваная да субстрату, па перыферыі часам са злёгку прыўзнятымі бакамі, лопасці буйныя, збліжаныя, часам налягаюць адна на адну, з закругленымі канцамі, да 15 мм шырыні. Верхняя паверхня слаявіны жаўтлява-зялёная, ніжняя — у цэнтры чорная, па краях карычневая, бліскучая. Саралі размяшчаюцца на верхняй паверхні слаявіны, кратарападобныя, развіваюцца ў выніку парываў верхняга коркавага пласта. Апатэцыі да 8-10 мм у дыяметры, з чырванавата-карычневым, ўвагнутым дыскам і аднаго колеру са слаявінай, часта з сарэдыёзным краем, сустракаюцца рэдка. Сумкі шырокабулавападобныя, з 8 спорамі[3]. Споры 15-25×8-14 мкм, з тоўстай, каля 1 мкм таўшчыні, абалонкай.
Фотабіёнт — зялёная водарасць з роду трэбуксія (Trebouxia).
Прысутнічаць другасныя метабаліты (руск.) (бел.: уснінавая (руск.) (бел., протацэнтраравая і каператавая кіслоты, каперын і каперыдзін.
Расце на кары дрэў, часам на камянях.
Сустракаецца ў Еўропе, Азіі, Афрыцы, Паўночнай, Цэнтральнай і Паўднёвай Амерыцы, Аўстраліі, Новая Зеландыі.
У Расіі распаўсюджаны ў лясной зоне па ўсёй тэрыторыі.
У Расіі від занесены ў Чырвоную кнігу Бранскай[6], Варонежскай[7], Калужскай абласцей[8], горада Масквы[9], Маскоўскай вобласці[10], Пермскага краю[11], Пскоўскай вобласці[12], Санкт-Пецярбурга[13], Свярдлоўскай[14], Цвярской абласцей[15].
Зноскі
- ↑ Moberg, R., Thell, A. & Frödén, P. 2011. Flavoparmelia. — in A. Thell & R. Moberg (eds), Nordic Lichen Flora 4:53
- ↑ Красная книга Брянской области / Ред. А. Д. Булохов, Н. Н. Панасенко, Ю. А. Семенищенков, Е. Ф. Ситникова. 2-е издание. — Брянск: РИО БГУ, 2016. — 432 с. — 1 000 экз. — ISBN 978-5-9734-0254-9.
- ↑ Красная книга Воронежской области. Том 1: Растения. Лишайники. Грибы / под ред. В. А. Агафонова. — Воронеж: Центр духовного возрождения Чернозёмного края, 2018. — С. 338. — 416 с. — ISBN 978-5-91338-165-1 (т. 1).
- ↑ Красная книга Калужской области. Том I. Растительный мир. — Калуга: ООО «Ваш Домъ, 2015. — С. 66. — 536 с. — ISBN 978-5-98204-112-8.
- ↑ Список редких, находящихся под угрозой исчезновения и уязвимых в условиях города Москвы видов животных и растений, занесённых в Красную книгу города Москвы. Приложение 2 к постановлению Правительства Москвы от 2 июля 2019 г. № 745-ПП
- ↑ Красная книга Московской области. — М.О.: ПФ «Верховье», 2018. — С. 720. — 810 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-5-8493-0404-5.
- ↑ Красная книга Пермского края / под общ. ред. М. А. Бакланова. — Пермь: Алдари, 2018. — С. 137. — 232 с. — ISBN 978-5-6040950-6-5).
- ↑ Красная книга Псковской области. — Псков, 2014. — С. 286. — 544 с. — 1 000 экз. — ISBN 978-5-00028-038-6.
- ↑ Красная книга Санкт-Петербурга / Комитет по природопользованию, охране окружающей среды и обеспечению экологической безопасности, Ботанический институт им. В. Л. Комарова [и др.; редакционная коллегия: Д. В. Гельтман (отв. ред. и др.] (руск.). — Санкт-Петербург: Дитон», 2018. — С. 15. — 568 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-5-6041581-0-4.
- ↑ Красная книга Свердловской области: животные, растения, грибы / отв. ред. Н. С. Корытин. — Екатеринбург: ООО «Мир», 2018. — С. 385. — 450 с. — 600 экз. — ISBN 978-5-6042751-1-5.
- ↑ Красная книга Тверской области. Изд. 2-е, перераб. и доп.. — Тверь: Тверской Печатный Дом, 2016. — С. 165. — 400 с. — ISBN 978-5-9907425-9-8.
- Голубкова Н. С. Определитель лишайников средней полосы европейской части СССР. — М.—Л.: Наука, 1966. — С. 188—189. — 257 с. — 2 000 экз.
- Мучник Е. Э. Учебный определитель лишайников Средней России: учебно-методическое пособие / Е. А. Мучник, И. Д. Инсарова, М. В. Казакова; Ряз. гос. ун-т им. С. А. Есенина. — Рязань, 2011. — С. 210—211. — 360 с. — 300 экз. — ISBN 978-5-88006-721-3. Архівавана 9 красавіка 2022.
- Определитель лишайников СССР / отв. ред. И. И. Абрамов. — Л: Наука, 1971. — Т. 1. Петрузариевые, Леканоровые, Пармелиевые. — С. 313. — 412 с.
- Цуриков А. Г., Корчиков Е. С. Определитель лишайников Самарской области. Ч. 1. Листоватые, кустистые и слизистые виды. — Самара: Изд-во Самарского университета, 2018. — С. 75. — 128 с. — 225 экз. — ISBN 978-5-7883-1293-4 (Ч. 1), 978-5-7883-1295-8.