Wikipedysta:Dagalesz/brudnopis3

Ernest Brooks (23.02.1878 – po 1936) był brytyjskim fotografem, najbardziej znanym z fotografii wojennych z okresu I wojny światowej. Był pierwszym oficjalnym fotografem zatrudnionym przez armię brytyjską. W latach 1915-1918 stworzył kilka tysięcy zdjęć, co stanowiło ponad jedną dziesiątą wszystkich oficjalnych fotografii brytyjskich zrobionych w czasie wojny. Jego zdjęcia były zazwyczaj formalne i pozowane, za to niektóre z mniej konwencjonalnych ujęć cechują się wyraźnym wykorzystaniem techniki silhouette. Przed wojną i bezpośrednio po niej pracował jako oficjalny fotograf rodziny królewskiej, lecz w 1925 pozbawiono go tego zajęcia, jak również wszystkich oficjalnych tytułów.

Urodził się 23 lutego 1878 i dorastał niedaleko Windsoru w hrabstwie Berkshire, gdzie jego ojciec pracował w Great Park. Jako dziecko wielokrotnie spotykał członków rodziny królewskiej. Po ukończeniu szkoły w 1890, pracował jako boy na terenie królewskich włości, gdzie do jego obowiązków należała opieka nad mułem podarowanym królowej Wiktorii przez Lorda Kitchenera. W 1892 zaciągnął się do 3rd Dragoon Guards, a po opuszczeniu armii kilka lat później zgłosił się na ochotnika do Glamorganshire Yeomanry.

Pierwszą styczność z fotografią miał po przyjęciu posady w majątku Lady Vivian, wdowy po Hussey-u Vivian, 3. Baronie Vivian; Córki bliźniaczki Lady Vivian posiadały aparaty i wywoływanie filmu powierzono Brooksowi. Kupił też aparat dla siebie (płacąc tygodniowe raty w wysokości szylinga), którym wykonywał przeznaczone do publikacji zdjęcia ważnych osobistości. Jego pierwszy portret sprzedano kilku gazetom za pośrednictwem agencji, dając mu zarobek w wysokości siedmiu gwinei.

Zdając sobie sprawę, że może się utrzymać się na odpowiednim poziomie z tych dochodów, Brooks zrezygnował z pracy u lady Vivian i wrócił do Windsoru, gdzie pracował jako fotograf prasowy- wolny strzelec, wykorzystując swoje kontakty w majątku królewskim w celu uzyskania dostępu do obiektów swoich fotografii. Po krótkim czasie został oficjalnym fotografem rodziny królewskiej. W roku 1906 jego pozycja była na tyle ustabilizowana, że towarzyszył księżniczce Enie do Hiszpanii na jej ślub z królem Alfonso XIII, gdzie stworzył pierwszy oficjalny portret młodej pary przez ślubem. Fotografie Brooksa publikowano w wielu gazetach, w tym Daily Mirror i Manchester Guardian; kontrakt z rodziną królewską nie pozwalał mu na sprzedanie wyłącznych praw do jakiejkolwiek publikacji. Każda fotografia sprzedawana była za cenę około 10 szylingów i 6 pensów.

Pod koniec 1910 towarzyszył Księciu Connaught do Południowej Afryki, a w 1911 towarzyszył królowi Jerzemu V do Indii na Delhi Durbar (uroczyste świętowanie koronacji) , gdzie miał okazję sfotografować króla na polowaniu na tygrysa, jak i też w bardziej oficjalnych sytuacjach. Po powrocie z Indii opuścił służbę królewską i otworzył studio na Buckingham Palace Road; mimo to, wciąż nazywał siebie oficjalnym fotografem króla i królowej.

Po wybuchu Pierwszej Wojny Światowej służył w Royal Naval Volunteer Reserve, zaciągnąwszy się 25. stycznia 1915. Gdy przygotowano lądowanie w Gallipoli, Winston Churchill, który sam był korespondentem wojennym, zarządził, że korpusowi ekspedycyjnemu mają towarzyszyć dziennikarze i fotografowie. Brooks, jako profesjonalny fotograf, który w dodatku przybrał już mundur został mianowany oficjalnym fotografem Admiralicji. W marcu 1916 został przeniesiony z Admiralicji do War Office, otrzymał honorowy stopień podporucznika i stanowisko oficjalnego fotografa Frontu Zachodniego. Był jedynym zawodowym fotografem, który fotografował bitwę pod Sommą, dokumentując pierwszy dzień ataku z okopów na linii frontu niedaleko Beaumont Hamel. W 1917 otrzymał tytuł kawalera belgijskiego Orderu Korony. W 1918 dokumentował kampanię włoską i działania marynarki. W tym samym roku otrzymał francuski Croix de Guerre

Później powrócił do służby królewskiej, towarzysząc Księciu Walii podczas jego podróży po Kanadzie i Stanach Zjednoczonych w 1919 roku i Australii w 1920 roku. Podróż po Ameryce łączyła się z pewnymi problemami z ludźmi próbującymi wykorzystać obecność Księcia do zdobycia popularności; znana aktorka Mildred Harris Chaplin podawała się za siostrzenicę lokalnego dygnitarza, żeby znaleźć się na zdjęciu, podczas gdy inni po prostu oferowali Brooksowi łapówkę w wysokości tysiąca dolarów, żeby uzyskać zdjęcie. Przyznał, że „prawie uległ”, lecz wycofał się w ostatnim momencie, żeby nie urazić Księcia. Mniej szczęścia w uniknięciu obrazy miał w przypadku innego zdjęcia, przedstawiającego Księcia w kąpieli podczas wyjazdu; po jego opublikowaniu Jerzy V silnie sprzeciwiał mu się, uważając za nieodpowiednie, a Brooksowi udzielono reprymendy.

Z powodów, które nie zostały ujawnione, jego praca na stanowisku królewskiego fotografa zakończyła się w 1925. Jego tytuł Oficera Orderu Imperium Brytyjskiego i Medal Imperium Brytyjskiego zostały również anulowane. Gazety sugerowały, że jego upadek łączył się z inną niedyskretną fotografią Księcia Walii zrobioną przez Brooksa i powszechnie publikowaną, pokazującą Księcia ubranego w żeńskie kimono i perukę po występie w sztuce.

Mimo to, kontynuował pracę jako fotograf; w 1928 roku został skazany za nieodpowiednie zachowanie przy próbie wejścia na bal w Grosvenor Square, gdzie twierdził, że znał gospodynię i został zaproszony w celu robienia zdjęć. Kontynuował też pracę w dziedzinie fotoreportażu co najmniej do 1936 roku, kiedy powstały przypisywane mu dwie fotografie przedstawiające aresztowanie Jerome’a Brannigana, po tym jak Brannigan próbował zabić króla Edwarda VIII.

Duża część jego prac z okresu wojennego, choć dobrych technicznie i o spójnym charakterze była konwencjonalna, często były to pozowane zdjęcia zamiast bardziej prawdziwych, zrobionych na poczekaniu ujęć. Jego twórczość charakteryzowano jako „świadome poszukiwanie publikowalnych fotografii” i udokumentowano, że czasem przekonywał żołnierzy do pozowania do zdjęć przedstawiających rutynowe działania w okopach. Mimo to, nalegał, żeby ujęcia walki nigdy nie były sfałszowane – „mamy surowe zasady, żeby tego nie robić – nigdy tego nie zrobiliśmy”. Lubił wykorzystywać dramatyczną technikę silhouette, komponował ujęcia żołnierzy idących granią na tle światła. Obrazy te, gdzie konkretne osoby nie były rozpoznawalne, często wykorzystywano jako ilustrację haseł o wojennych „anonimowych bohaterach”.

Brooks był pierwszym i najdłużej pełniącym służbę spośród brytyjskich fotografów wojennych i zrobił ponad 4 400 zdjęć. Była to największa liczba dla indywidualnego fotografa i stanowiła ponad 10% wszystkich oficjalnych zdjęć. Spora kolekcja jego fotografii znajduje się obecnie w posiadaniu Imperial War Museum, druga kolekcja znajduje się w National Library of Scotland jako część dokumentów Earla Haig; obydwie utrwalono w formie cyfrowej.

Do oficjalnych portretów z czasów przedwojennej służby dla rodziny królewskiej zaliczają się portret Arthura Księcia Connaught i Księżnej Aleksandry, zrobione podczas ich wesela i dwa portrety młodego Księcia Johna, obydwa z 1913 roku.