Przejdź do zawartości

Narodowosocjalistyczny Korpus Lotniczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Narodowosocjalistyczny Korpus Lotniczy
Nationalsozialistisches Fliegerkorps
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

15 kwietnia 1937

Rozformowanie

8 maja 1945

Tradycje
Rodowód

Niemiecki Związek Lotnictwa Sportowego

Komendanci
Pierwszy

Friedrich Christiansen

Ostatni

Alfred Keller

Konflikty zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Podległość

NSDAP

Narodowosocjalistyczny Korpus Lotniczy, NSFK (niem. Nationalsozialistisches Fliegerkorps) – korpus paramilitarny NSDAP, założony w 1937 roku jako „następca” Niemieckiego Związku Lotnictwa Sportowego (Deutscher Luftsportverband). Korpus został zbudowany na wzór organizacji Sturmabteilung (SA). Podobną grupą paramilitarną był Narodowosocjalistyczny Korpus Motorowy.

W pierwszych latach istnienia NSFK prowadził szkolenia w lataniu szybowcami oraz prywatnymi samolotami. Kiedy III Rzesza stworzyła Luftwaffe, wielu członków NSFK zostało przeniesionych do nowo utworzonej formacji lotniczej. Podczas II wojny światowej korpus służył m.in. przy transporcie Żydów i homoseksualistów do obozów koncentracyjnych oraz w obronie przeciwlotniczej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Piec wapienniczy w Ligocie z pozostałością loga Nationalsozialistisches Fliegerkorps

NSFK powstała na podstawie zarządzenia Adolfa Hitlera z dn. 17 kwietnia 1937 r. Jego dowódca podlegał bezpośrednio Ministerstwu Lotnictwa Rzeszy. Członkami NFSK mogli zostać[1]:

  • obywatele Rzeszy należący do personelu lotniczego,
  • rezerwiści, którzy służyli w lotnictwie wojskowym jako personel latający lub techniczny,
  • członkowie Hitlerjugend należący do jej drużyn lotniczych,
  • byli członkowie DVL.

Pierwszym dowódcą NSFK został generał Friedrich Christiansen, który tę funkcję pełnił do 26 czerwca 1943 roku, kiedy to został zastąpiony przez generała Alfreda Kellera. W organizacji obowiązywały stopnie zgodne ze strukturą przyjętą w SA.

Stopnie w NSFK: Mann (1), Sturmmann (2), Rottenführer (3), Scharführer (4), Oberscharführer (5), Truppführer (6), Obertruppführer (7), Sturmführer (8), Obersturmführer (9), Hauptsturmführer (10)
Sturmbannführer (11), Obersturmbannführer (12), Standartenführer (13), Oberführer (14), Brigadeführer (15), Gruppenführer (16), Obergruppenführer (17), Korpsführer (18)

W skład Dowództwa Korpusu wchodziły działy[1]:

  1. Centralny (z wydziałem prasowym i propagandowym),
  2. Administracji,
  3. Szybownictwa,
  4. Modelarstwa,
  5. Techniki,
  6. Lotów silnikowych i sportu balonowego,
  7. Sportu w wojsku, wychowania fizycznego i polityczno-narodowego,
  8. Sanitarny,
  9. Fotografii i filmu.

NSFK był podzielony na siedemnaście Grup, które liczyły od 2 do 8 hufców, podzielonych na drużyny. Hufiec liczył do 1 500 członków a drużyna do 120. Grupy obejmowały tereny[1]: :
I – Ostland z siedzibą w Królewcu,
II – Nord z siedzibą w Szczecinie,
III – Nord-West z siedzibą w Hamburgu,
IV – Berlin-Kurmark z siedzibą w Berlinie,
VI – Schlesien z siedzibą we Wrocławiu,
VII – Elbe-Saale z siedzibą w Dreźnie,
VIII – Mitte z siedzibą w Eschwege,
IX – Weser-Elbe z siedzibą w Hanowerze,
X – Westfalen z siedzibą w Dortmund,
XI – Hessen-Westmark z siedzibą w Darmstadt,
XII – Niederrhein z siedzibą w Essen,
XIII – Main-Donau z siedzibą w Norymberdze,
XIV – Bayern-Süd z siedzibą w Monachium,
XV – Schwaben z siedzibą w Stuttgarcie,
XVI – Süd-West z siedzibą w Karlsruhe,
XVII – Ostmark z siedzibą w Wiedniu.

Do głównych zadań NSFK należało[2]:
– prowadzenie wstępnego szkolenia lotniczego,
– szkolenie rezerwistów,
– połączenie i unifikacja działalności dotychczas istniejących organizacji lotniczych,
– szkolenie i opieka nad oddziałami lotniczymi Hitlerjugend.

NSFK dysponował własnymi szkołami modelarskimi zlokalizowanymi w Lauenburgu, w Meißner i w Rothenburgu. W Hamburgu, Fürstenberg, Esslingen i Kamenz zostały utworzone państwowe szkoły budowy szybowców. W Dajtkach (niem. Deuthen w Prusach Wschodnich), Hanowerze, Schüren i Dinkelsbühl otwarto szkoły warsztatowe dla instruktorów. W zakresie pilotażu silnikowego szkolono pilotów w Rangsdorf, Bielefeld, Karlsruhe, Kolonii, Hamburgu, Chemnitz, Gdańsku, Królewcu i w Wiedniu. W ramach prowadzonego szkolenia współpracowano z Hitlerjugend i Deutsches Jungvolk, uczono budowy modeli i szybowców, pilotażu szybowcowego i silnikowego oraz prowadzono szkolenia specjalne (m.in. polityczne i społeczne)[3].

Kandydatów do szkolenia w NSFK poszukiwano w szkołach, gdzie dzieci zainteresowane lotnictwem kierowano do drużyn modelarskich w ramach Deutsches Jungvolk. Starszych, mających ukończony 14 lat, kierowano na badania lekarskie, a następnie do drużyn lotniczych Hitlerjugend. Od uczniów wymagano ponoszenia minimalnych nakładów finansowych pokrywających koszty przejazdów i wyżywienia, w wyjątkowych sytuacjach mogli oni być zwolnieni z tych opłat. Z chwilą ukończenia 18. roku życia stawali się członkami NSFK. Młodzież była szkolona w pięciu obszarach[4]:

  • światopogląd społeczny,
  • wychowanie fizyczne, terenoznawstwo, strzelectwo,
  • praca w warsztatach lotniczych,
  • wyszkolenie lotnicze.

Szkolenie w zakresie pilotażu silnikowego wiązało się już z jego finansowaniem przez kursantów, ale wysokość opłat uzależniano od wieku ucznia, jego poziomu dotychczasowego wyszkolenia oraz stażu w organizacji. Ponadto NSFK prowadziła działania służące popularyzacji lotnictwa w niemieckim społeczeństwie poprzez organizację imprez lotniczych oraz popularyzację lotnictwa w całym kraju w ramach odczytów, publikacji i filmów o tematyce lotniczej[5].

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]
Szybowiec SG 38
Szybowiec Olympia
Producent Siedziba Samolot Liczba sztuk
Pander & Zonen Den Haag SG 38 555
Kärntner Flugzeugwerke Spittal SG 38 200
Schneider Grunau Grunau Baby II 595
Peters Flugzeugbau Hohenelbe Grunau Baby II 537
Ferdinand Schmetz Herzogenrath DFS Meise (Olympia) 157
Ferdinand Schmetz Herzogenrath DFS Habicht 8
Jacobs-Schweyer Darmstadt DFS Weihe 18
Mratz Böhmen DFS Kranich 156

Całkowite wyposażenie (do 30 czerwca 1944) można oszacować na:

Samolot Liczba sztuk
SG 38 8754
Grunau Baby II 4914
DFS Meise (Olympia) 804
DFS Weihe 371
DFS Habicht 578
DFS Kranich 1551
Mü 17 23
Mü 13 742

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Arno Kehrberg: Das Nationalsozialistische Fliegerkorps die Vorschule der deutschen Flieger, Verlag A. Schuhmacher, Berlin 1942.
  • Georg Cordts, Junge Adler. Vom Luftsport zum Flugdienst 1920-1940. Esslingen-München (Bechtle-Verlag)1988, 280 S. ISBN 3-7628-0477-X.
  • Organizacja przysposobienia lotniczego Rzeszy Niemieckiej. „Skrzydlata Polska”. 2/1939, luty 1939. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]