Wikipedysta:Robson1976/brudnopis

Wronki leżą, w odległości 55 km od Poznania, przy północnej krawędzi Wysoczyzny Poznańskiej w zakolu doliny rzeki Warty, na skraju rozległych borów Puszczy Noteckiej, przy szlaku kolejowym Poznań - Szczecin. Teren miasta i gminy przedzielony jest rzeką Wartą. Na północ od rzeki rozciągają się wydmy śródlądowe, gęsto porośnięte sosnowymi borami.

Na terenie gminy jest 14 polodowcowych jezior. Zajmuje ona obszar 302,1 km² i liczy około 25 tys. mieszkańców. Samo miasto zamieszkuje blisko 12 tys. a jego powierzchnia wynosi 5,81 km². Gmina podzielona jest na 22 sołectwa, są to: Nowa Wieś, Wróblewo, Jasionna, Marianowo, Samołęż, Kłodzisko, Stare Miasto, Popowo, Pakawie, Biezdrowo, Chojno, Głuchowo, Pożarowo, Chojno Błota, Wierzchocin, Lubowo, Chojno Młyn, Ćmachowo, Obelzanki, Rzecin, Stróżki, Wartosław i Kunsinowo

Najstarsze ślady pobytu ludzi w okolicy Wronek sięgają środkowej epoki kamienia, czyli tzw. mezolitu, na co wskazują znalezione na Borku, w pobliżu lewego brzegu Warty, krzemienne grociki strzał do łuku.

Po raz pierwszy miejscowość wzmiankowana była w roku 1279. Na kartach historii Wronek szczególnie wpisał się rok 1348, w którym miało miejsce spotkanie króla polskiego Kazimierza Wielkiego z margrabią brandenburskim - Ludwikiem Wittelsbachem. Rozwój gospodarczy przypadający na okres późnego średniowiecza (XIII - XIV w.) zawdzięczają Wronki w głównej mierze atrakcyjnej lokalizacji - przy szlaku wodnym, jakim była Warta oraz szlaku drogowym: Poznań - Szczecin. Dokument z 1390 roku wskazuje na istnienie komory celnej, przynoszącej miastu niemałe zyski. Wronki stanowiły własność królewską oddaną w dzierżawę rodom szlacheckim.

Natomiast w roku 1515 miasto przeszło na własność w posiadanie bogatego i wpływowego rodu wielkopolskiego - Górków. W 1592 r. nabyli je Czarnkowscy herbu Nałęcz, następnie w XVII stuleciu Kostkowie, a od nich Łęccy, zaś w wieku XVIII miasto zakupili Koźmińscy, w wieku XIX właścicielami zostali Dzieduszyccy, a ostatnimi czasy właścicielami byli Grabowscy.

W 1793 r. Podczas II rozbioru Polski Wronki podobnie jak cała Wielkopolska, znalazły się pod zaborem pruskim. Nastąpił długi-trwający 126 lat-okres pozbawiania Wielkopolan swobód obywatelskich, ucisku i germanizacji narodu polskiego. Mimo ciężkiej sytuacji gospodarczej Polacy, zakładali różne towarzystwa, które ich scalały i pobudzały uczucia patriotyczne. Powołano we Wronkach organizacje społeczne takie jak: Towarzystwo Czytelni Ludowych, Towarzystwo Przemysłowe, towarzystwa sportowe: Wroniecki Klub Cyklistów "Sokół". Ożywiła się także działalność, liczącej setki lat Bractwa Kurkowego. Wielkim sukcesem było powołanie w 1857 r. Ochotnej Staży Pożarnej, zaliczonej do najstarszych w Polsce. Od połowy XIX stulecia nastąpiło we Wronkach znaczne ożywienie gospodarcze, do czego przyczyniło się także uruchomienie w 1848 r. linii kolejowej Poznań - Szczecin. Wybudowanie wielkiego więzienia w 1894 r. spowodowało duży napływ urzędników niemieckich.

W okresie międzywojennym wronczanie, działając w różnych organizacjach i towarzystwach, powoływali zespoły muzyczne (szczególnie chóry), drużyny harcerskie, kluby sportowe, a istniejący już od dawna "Sokół" i Bractwo Kurkowe wznowiły ożywioną działalność. Pod względem gospodarczym, Wronki odnosiły również spore sukcesy. Największym ówczesnym zakładem była Fabryka Przetworów Kartoflanych. Obecnie największym zakładem pracy we Wronkach jest znana w całej Polsce firma produkująca sprzęt AGD – Amica, zatrudniająca około 2 tysiące osób.

• Beverwijk (Holandia)
• Landwarów (Litwa)
• Plerin (Francja)
• Konakli (Turcja)

• Amica Wronki
• Zakład Karny Wronki

• Oficjalna strona miasta i gminy Wronki

Szablon:Gminy powiatu szamotulskiego

!