Łęk (architektura)

Łęk – element konstrukcyjny w kształcie łuku, stosowany do przekrycia otworów, jako przęsła wiaduktów i mostów oraz, jako łęk sklepienny, do konstruowania sklepień. Łęk jako sklepienie jest zespołem kamieni ułożonych w ten sposób, że ich ciężar własny jak i obciążenia dodatkowe zostają przeniesione na otaczające mury zwane oporami sklepienia[1].

Konstrukcja łęku przenosi obciążenie ściskające i dlatego może być wykonywana z ciosów kamiennych lub cegieł w kształcie klina, tzw. klińców nawet bez użycia zaprawy. Łęk złożony jest z dwóch krzywoliniowych odcinków podpartych na wezgłowiu i połączonych w najwyższym punkcie zwornikiem. Do wykonywania współczesnych konstrukcji używa się przede wszystkim takich materiałów jak stal i żelbet.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Zdzisław Mączeński - Poradnik budowlany dla architektów. Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Warszawa, 1953, s. 155.