Grand Prix-wegrace der Naties 1988

De Grand Prix-wegrace der Naties 1988 was de vijfde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1988. De races werden verreden op 21- en 22 mei 1988 op het Autodromo Enzo e Dino Ferrari in Imola (Italië). In Imola reden alle soloklassen (80 cc, 125 cc, 250 cc en 500 cc).

Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1988
Autodromo Enzo e Dino Ferrari
Officiële naam 66º Gran Premio D'Italia
Land Vlag van Italië Italië
Datum 21- en 22 mei 1988
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Australië Wayne Gardner
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson en Vlag van Australië Wayne Gardner
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Australië Wayne Gardner
Derde Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Dominique Sarron
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Dominique Sarron
Eerste Vlag van Frankrijk Dominique Sarron
Tweede Vlag van Spanje Sito Pons
Derde Vlag van Spanje Juan Garriga
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Spanje Manuel Herreros
Derde Vlag van Italië Ezio Gianola
80 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Derde Vlag van Spanje Manuel Herreros

Algemeen

bewerken

De GP des Nations werd de Grand Prix van Jorge Martínez, die niet alleen twee races won, maar ook in twee klasse poleposition en de snelste ronde realiseerde. De 125cc-klasse moest al op zaterdag 21 mei rijden, de overige klassen reden op zondag 22 mei. De trainingen werden bijna allemaal op een nat circuit afgerond, pas op zaterdag werd er op een droge baan gereden. In geen enkele race was de strijd om de eerste plaats echt spannend, door de overmacht van Eddie Lawson, Dominique Sarron en Jorge Martínez.

500cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Wayne Gardner was goed te spreken over de verbeteringen aan zijn Honda NSR 500, maar nog niet helemaal tevreden. Gardner was de snelste, maar de tijden lagen dicht bij elkaar met de eerste zeven binnen een seconde. Didier de Radiguès had inmiddels genoeg vertrouwen in de Yamaha YZR 500 om zijn eigen afstelling te zoeken (in plaats van die van Eddie Lawson te volgen) en reed de tweede trainingstijd. Randy Mamola reed eindelijk weer eens op de Cagiva, waarvan hij zei dat vooral de Pirelli-banden sterk verbeterd waren.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"55'03
2.   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 1"55'23
3.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"55'24
4.   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"55'56
5.   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 1"55'46
6.   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"55'57
7.   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 1"55'74
8.   Randy Mamola Cagiva 1"56'19
9.   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 1"56'33
10.   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 1"56'53

De race

bewerken

Vanaf de tweede startrij was Eddie Lawson toch als snelste weg en na enkele ronden had hij al een kleine voorsprong op Wayne Gardner, Didier de Radiguès, Kevin Schwantz en Wayne Rainey. Gardner probeerde een tijdje te volgen, maar zijn machine was nog te instabiel en hij moest genoegen nemen met de tweede plaats. Veel spanning was er niet in de race, pas vanaf de zevende plaats was er strijd tussen Randy Mamola, Shunji Yatsushiro, Raymond Roche en Tadahiko Taira. Deze laatste twee maakten een lelijke valpartij mee, maar pas na de finish. Roche brak daarbij een enkel en Taira een hand.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 48"17'16 20
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda +15'51 17
3   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha +26'74 15
4   Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki +32'86 13
5   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha +48'49 11
6   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda +53'12 10
7   Randy Mamola Cagiva +1"15'11 9
8   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda +1"16'77 8
9   Raymond Roche Cagiva +1"17'21 7
10   Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha +1"18'01 6
11   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda +1"27'56 5
12   Rob McElnea Pepsi-Suzuki +1"52'09 4
13   Alessandro Valesi Honda +1 ronde 3
14   Marco Gentile Fior-Marlboro-Honda +1 ronde 2
15   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha +1 ronde 1
16   Ron Haslam ELF-HRC-Honda +1 ronde
17   Alberto Rota Honda +1 ronde
18   Fabio Barchitta Katayama-ELF-HRC-Honda +1 ronde
19   Bruno Kneubühler Honda +1 ronde
20   Romolo Balbi Honda +1 ronde
21   Ari Rämö Honda +1 ronde
22   Peter Sköld Honda +1 ronde
23   Rachel Nicotte Chevallier-Honda +2 ronden
24   Marco Papa Honda +2 ronden
25   Maarten Duyzers HDJ-Honda +2 ronden
26   Niggi Schmassman Honda +3 ronden

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Steve Manley Suzuki
  Manfred Fischer Hein Gericke-Honda
  Daniel Amatriaín Honda
  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha Val
  Massimo Broccoli Cagiva[1]
  Roger Burnett Katayama-ELF-Honda[2]
  Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha Val
  Jean Luc Demierre Suzuki
  Vittorio Scatola Paton
  Fabio Biliotti Honda

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Larry Vacondio Suzuki
  Leandro Becheroni Honda
  Andreas Leuthe Suzuki

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Wolfgang von Muralt Suzuki Blessure[3]
  Gustav Reiner Hein Gericke-Honda Blessure[4]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 92
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 77
3   Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 65
4   Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 55
5   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 53
6   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 44
  Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki
8   Didier de Radiguès Agostini-Marlboro-Yamaha 33
9   Rob McElnea Pepsi-Suzuki 22
10   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 21
  Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda

250cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

De Yamaha 250cc-rijders hadden nieuwe uitlaten gekregen, maar dat kon niet verhinderen dat Christian Sarron met zijn Honda NSR 250 de snelste tijd reed. De tijd van regerend wereldkampioen Toni Mang viel weer tegen: hij was slechts veertiende. Reinhold Roth kreeg steeds minder last van de herhaalde operaties aan zijn been en reed de vijfde tijd.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 1"59'99
2.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 2"00'13
3.   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 2"00'17
4.   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 2"00'46
5.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 2"00'67
6.   Reinhold Roth HB-HRC-Honda 2"01'01
7.   Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda 2"01'07
8.   Alberto Puig Nieto-Ducados-HRC-Honda 2"01'10
9.   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 2"01'63
10.   Martin Wimmer Fath-Hein Gericke-Yamaha 2"02'05

De race

bewerken

Afgezien van een valpartij meteen na de start van de 250cc-race, waarbij Alberto Puig onderuit ging en John Kocinski, Bruno Casanova, Alain Bronec, Jean-François Baldé, Andreas Preining en Donnie McLeod in zijn val meenam, was er niet veel spanning. Dominique Sarron startte als snelste en bleef tot aan de finish aan de leiding. Sito Pons achterhaalde hem weliswaar, maar kon hem niet passeren en moest hem uiteindelijk laten gaan. Toni Mang (slechte startplaats) en Reinhold Roth (mislukte start) reden een inhaalrace, waarbij Roth nog zesde werd, maar Mang werd slechts tiende, voor Donnie McLeod, die zoals gezegd gevallen was.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 43"57'53 20
2   Sito Pons Campsa-HRC-Honda +8'64 17
3   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha +15'88 15
4   Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda +20'27 13
5   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha +28'04 11
6   Reinhold Roth HB-HRC-Honda +31'90 10
7   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha +34'89 9
8   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda +38'04 8
9   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha +40'13 7
10   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda +48'11 6
11   Donnie McLeod 7Up-EMC-Rotax +1"20'43 5
12   Manfred Herweh Levior-Yamaha +1"21'20 4
13   Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax +1"21'63 3
14   Stefano Caracchi Honda +1"25'56 2
15   August Auinger Aprilia-Rotax +1"26'57 1
16   Massimo Matteoni Yamaha +1"34'29
17   Paolo Casoli Pileri-AGV-Garelli +1"42'88
18   Siegfried Minich Yamaha
19   Javier Cardelús Aprilia-Rotax
20   Jean Foray Yamaha
21   Urs Lüzi Honda
22   Jean-Michel Mattioli Docshop-Yamaha +1 ronde
23   Urs Jücker Yamaha +1 ronde

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Martin Wimmer Fath-Hein Gericke-Yamaha Val
  Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax Val
  Helmut Bradl Honda Motor
  Maurizio Vitali Gazzaniga-Rotax
  Fausto Ricci Aprilia-Rotax
  Marcellino Lucchi Honda
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax Val
  Alberto Puig Nieto-Ducados-HRC-Honda[5] Val
  Andreas Preining Aprilia-Rotax Val
  John Kocinski Roberts-Lucky Strike-Yamaha Val
  Kevin Mitchell Yamaha
  Alain Bronec Honda Val
  Jean-François Baldé Défi-Rotax Val

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  René Zanatta Yamaha
  Guy Bertin Yamaha
  Bruno Bonhuil Honda
  Hans Lindner Honda
  Engelbert Neumair Aprilia-Rotax
  Chris Martin Aprilia-Rotax
  Iván Palazzese Yamaha
  Ivan Troisi Yamaha
  René Delaby Docshop-Yamaha
  Jochen Schmid Honda
  Thierry Rapicault Fior-Rotax
  Juan López Mella Honda
  Nedy Crotta Aprilia-Rotax
  Marcello Iannetta Yamaha
  Vittorio Gibertini Yamaha

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda Blessure[6]

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 71
2   Juan Garriga Nieto-Ducados-Yamaha 68
3   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 58
4   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 48
5   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 45
6   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 43
7   Masahiro Shimizu Terra-HRC-Honda 41
8   Reinhold Roth HB-HRC-Honda 37
9   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 30
10   John Kocinski Roberts-Lucky Strike-Yamaha 24

125cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

De 125cc-klasse kon op zaterdagochtend nog een droge training afwikkelen, maar de tijden lagen ver uit elkaar. Tussen Jorge Martínez en Ezio Gianola zat slechts een halve seconde, maar derde man Fausto Gresini was al meer dan twee seconden langzamer en tiende man Lucio Pietroniro kwam bijna vier seconden tekort.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 2"08'14
2.   Ezio Gianola Honda 2"08'72
3.   Fausto Gresini Pileri-AGV-Garelli 2"10'04
4.   Pier Paolo Bianchi Cagiva 2"10'21
5.   Corrado Catalano Aprilia-Rotax 2"10'27
6.   Gastone Grassetti Honda 2"10'33
7.   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 2"11'01
8.   Andrea Brasini[7] MBA 2"11'36
9.   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 2"11'40
10.   Lucio Pietroniro Honda 2"11'43

De race

bewerken

Ezio Gianola had kopstart, maar zat al snel in een kleine kopgroep met de Derbi-rijders Jorge Martínez en Manuel Herreros. Gedrieën leken ze een fel gevecht om de kop te leveren, maar nadat Gianola en Herreros elkaar een keer geraakt hadden koos Martínez eieren voor zijn geld. Zeven ronden voor het einde ging hij ineens 2,5 seconde per ronde sneller rijden. Gianola raakte in de laatste ronde een keer in het gras, maar kon de achtervolgende groep met Pier Paolo Bianchi, Hans Spaan, Luis Miguel Reyes en Gastone Grassetti nog net voorblijven.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 39"16'43 20
2   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi +8'70 17
3   Ezio Gianola Honda +12'86 15
4   Pier Paolo Bianchi Cagiva +13'67 13
5   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda +13'82 11
6   Luis Miguel Reyes Pileri-AGV-Garelli +14'00 10
7   Gastone Grassetti Honda +14'23 9
8   Adi Stadler Honda +15'14 8
9   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda +35'15 7
10   Johnny Wickström Honda +36'47 6
11   Stefan Prein Honda +36'47 5
12   Heinz Lüthi Honda +36'82 4
13   Allan Scott Honda +39'35 3
14   Jussi Hautaniemi Honda +40'27 2
15   Julián Miralles Nieto-Ducados-Honda +46'63 1
16   Esa Kytölä Honda
17   Josef Fischer Noki-Rotax
18   Alfred Waibel Waibel-Honda
19   Kris Galatowicz Honda
20   Domenico Brigaglia Gazzaniga
21   Claudio Macciotta Honda
22   Koji Takada Fukuda-Honda
23   Hubert Abold Honda
24   Jean-Claude Selini Honda
25   Thierry Feuz Rieju
26   Stefano Bianchi Cardati +1 ronde

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Lucio Pietroniro Honda Ontsteking
  Gerhard Waibel Honda
  Javier Debón Arbizu-Casal
  Robin Appleyard Honda
  Andrea Brasini MBA[7]
  Stefan Dörflinger Marlboro-Honda Val[8]
  Mike Leitner LCR-Rotax
  Corrado Catalano Aprilia-Rotax Val
  Ian McConnachie Cagiva

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Fausto Gresini Pileri-AGV-Garelli Blessure[9]

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Andrés Sánchez Rotax
  Serge Julin Rotax
  Paul Bordes Honda
  Taru Rinne Honda
  Robin Milton Rotax
  Jos van Dongen Honda
  Christian Le Badezet Honda
  Bady Hassaine Honda
  Jörg Seel Seel
  Marco Cipriani Honda
  Manuel Hernández Honda
  Juan Ramon Bolart JJ Cobas-Rotax
  Bert Smit Honda
  Dario Marchetti Rotax
  Karl Dauer Hummel
  Serafino Foti Mondial

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 40
2   Gastone Grassetti Honda 24
3   Adi Stadler Honda 19
4   Julián Miralles Nieto-Ducados-Honda 18
5   Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 17
  Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi
7   Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 16
8   Ezio Gianola Honda 15
9   Fausto Gresini Pileri-AGV-Garelli 13
  Pier Paolo Bianchi Cagiva

80cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

In de 125cc-training waren de verschillen al groot, maar in de 80cc-klasse was het nog veel erger. Jorge Martínez was bijna twee seconden sneller dan Stefan Dörflinger, die op zijn beurt bijna drie seconden sneller was dan Àlex Crivillé. Reiner Koster reed naar de tiende startplaats maar was ruim acht seconden langzamer dan Martínez.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 2"12'00
2.   Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 2"13'81
3.   Àlex Crivillé Nieto-Ducados-Derbi 2"16'75
4.   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 2"17'14
5.   Bogdan Nikolov Krauser 2"18'21
6.   Giuseppe Ascareggi BBFT 2"19'75
7.   Herri Torrontegui Autisa 2"19'91
8.   Jörg Seel Seel 2"20'44
9.   Károly Juhász Krauser 2"20'57
10.   Reiner Koster LCR-Casal 2"20'81

De race

bewerken

Net als een dag eerder in de 125cc-race deed Jorge Martínez er alles aan om de 80cc-race spannend te laten lijken. Nadat Károly Juhász de kopstart had, verzamelde Martínez zijn team (Manuel Herreros en Àlex Crivillé) om zich heen om de achtervolging in te zetten. Zo leek het erop dat de Derbi ploeg volledig op het podium zou komen, want Stefan Dörflinger had zijn start verknoeid. Na tien ronden sloot Dörflinger echter aan en dat was het moment voor Martínez om geen risico's meer te nemen en er vandoor te gaan. Dörflinger had tijdens zijn inhaalrace de snelste ronde gereden, maar Martínez verbeterde die weer en won met ruim vijf seconden voorsprong.

Uitslag 80cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 31"49'85 20
2   Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 31"55'20 17
3   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 31"58'29 15
4   Àlex Crivillé Nieto-Ducados-Derbi 13
5   Károly Juhász Krauser 11
6   Bogdan Nikolov Krauser 10
7   Peter Öttl Pichler-Krauser 9
8   Giuseppe Ascareggi BBFT 8
9   Reiner Koster LCR-Casal 7
10   René Dünki Krauser 6
11   Jos van Dongen Rekro-Casal 5
12   Jörg Seel Seel 4
13   Gabriele Gnani Gnani 3
14   Bert Smit Casal 2
15   Serge Julin Casal 1
16   Mathias Ehinger Krauser
17   Paul Bordes Rieju
18   Rudolf Kunz Rieju
19   Lionel Robert Krauser
20   Hans Koopman Ziegler
21   Stefan Brägger Casal
22   Ralf Hobl Krauser +1 ronde
23   Salvatore Milano Krauser +1 ronde
24   Kees Besseling CJB +1 ronde
25   Philippe Desmet Autisa +1 ronde
26   Stuart Edwards Casal +1 ronde
27   Alojz Pavlič Seel +1 ronde
28   Chris Baert Casal +1 ronde

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Adrie Nijenhuis Timmer-Samson-Casal Val[10]
  Günter Schirnhofer Krauser
  Heinz Paschen Kiefer
  Herri Torrontegui Autisa
  Javier Arumi Krauser
  Jacques Bernard Fantic
  Jaime Mariano JJ Cobas-Rotax
  Roberto Sassone BF

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Mario Scalinci UFO
  Thomas Engl Krauser
  Francesco Fantini BBFT
  Ian McConnachie Autisa
  Dennis Batchelor Krauser
  Vincenzo Saffiotti UFO
  Sandro Paris UFO
  Otto Machinek Om-Spezial
  Joaquin Gali Krauser
  Giuliano Tabanelli UFO

Top tien tussenstand 80cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 57
2   Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 50
3   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 45
4   Àlex Crivillé Nieto-Ducados-Derbi 43
5   Peter Öttl Pichler-Krauser 31
6   Károly Juhász Krauser 27
7   Bogdan Nikolov Krauser 26
8   Giuseppe Ascareggi BBFT 18
9   Jos van Dongen Rekro-Casal 16
10   Gabriele Gnani Gnani 12

Extra trainingen

bewerken

Zowel HRC als Yamaha hadden in de weken voor de Grand Prix getraind op het circuit van Rijeka. De fabrieks-Honda's waren zelfs eerst naar Japan geweest om wijzigingen aan de remmen door te voeren, de positie van het motorblok te wijzigen en een andere swingarm te monteren. Ze kwamen naar Italië met een duidelijk beter frame, volgens geruchten dat uit 1987. John Kocinksy testte in Rijeka zijn nieuwe Yamaha YZR 250 met een carbonfiber frame, die hij ook in deze race gebruikte.

Matig circuit

bewerken

Voor het eerst sinds het seizoen 1983 werd het circuit goed genoeg bevonden voor een Grand Prix, maar qua veiligheid hield het niet over. De vangrails stonden te dicht op de baan, er waren niet genoeg strobalen, het asfalt was van wisselende kwaliteit (oud en nieuw asfalt) en er lag nog veel rubber van de drie weken eerder gereden Formule 1-race, wat vooral in de natte trainingsdagen een probleem was. Tijdens de trainingen vielen Kees Besseling, Paolo Casoli, Pierfrancesco Chili, Àlex Crivillé, Jos van Dongen, Stefan Dörflinger, Ron Haslam, Eddie Lawson, Niall Mackenzie, Ian McConnachie, Peter Öttl, Didier de Radiguès (2x), Jean-Philippe Ruggia, Dominique Sarron en Hisashi Unemoto.

Bruno Casanova

bewerken

Bruno Casanova was het seizoen begonnen met het "oude" Rotax-blok, een paralleltwin, maar werd nu volwaardig fabrieksrijder voor Aprilia met de nieuwe Rotax-V-twin.

Wayne Gardner en dokter Costa

bewerken

Wayne Gardner had zich bij de wedstrijdarts gemeld met een wat gezwollen voet na een trainingsongeval in Rijeka, waarvoor een extra verstevigde laars was gemaakt. Als de dokter had geweten wat er werkelijk aan de hand was had hij waarschijnlijk geen toestemming gegeven om te starten. Dr. Costa had al eerder vijf botbreuken in Gardner's voet geconstateerd, maar begeleidde hem het hele weekend. Ook had Gardner zich ervan verzekerd dat er geen blijvende schade aan zijn voet zou optreden. Claudio Costa's nieuwe Clinica mobile werd in Imola geopend. Aanvankelijk was de mobiele kliniek opgezet met geld van helmenfabrikant AGV, maar nu had Costa een derde hypotheek op zijn huis moeten nemen om de zaak te bekostigen. Wayne Gardner bracht in elk geval zijn prijzengeld van omgerekend ongeveer 7.500 Euro na de race naar de kliniek.

Uitgeschakeld voor de volgende race

bewerken

Achteraf bleken er een flink aantal coureurs voor kortere of langere tijd te zijn uitgeschakeld door hun opgelopen blessures. Dat gold voor Loris Reggiani, Raymond Roche, Fausto Gresini en Tadahiko Taira.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Portugal 1988
FIM wereldkampioenschap wegrace
40e seizoen (1988)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1988

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1987
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1989