zo

zo

1. Du tişt yan kes bi hev re.

   Kevirên di destê min yê çepê de veşartî bêje: fer yan zo?

   Hevmane: cot

2. cêwî, cêmik, hevalcêmk
   • Em ji piştî şeş an deh rojên meha Remezanê re şeşek an dehek dibêjin. Bi wateya cêwî em "zo" bi kar tînin. — (Abdurrahman Önen di koma "Zimanê Kurdî" ya Rûnameyê de, 12/2011)

• fer
• kit

• zû
• za

Ji erebî زوج‎ (zewc: cot; mêr, hevser), têkilî zewac, zewc, zewce, izdiwac, ji aramî זוגא‎ (zewga: cot; hevser, jin yan mêr) ji yûnanî ζυγός (zygós) (zugos: cot, du tiştên li gel hev) ji proto-hindûewropî yeug- (bi hev ve girê dan) ku herwiha serekaniya cot ya kurdî ye jî. Bo guherîna "-ew-" bi "-o-" bide ber "xox" ji erebî "xewx". Bo ketina "c" ji dawiya peyvê bide ber "gazin" ji "gazinc / gazind".

zo

1. we (hûn)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

zo

1. zû, bi lez
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên zû hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}