-uro
Galego
-uro1
- Etimoloxía: do grego antigo οὖρον (oûron).
- Pronuncia: [-u.ɾo] (AFI)
- Prefixo empregado para formar palabras cun significado relacionado con ouriños.
-uro2
- Etimoloxía: do grego antigo οὐρά (ourá).
- Pronuncia: [-u.ɾo] (AFI)
- Prefixo empregado para formar palabras cun significado relacionado con rabo.
-uro3
- Pronuncia: [-u.ɾo] (AFI)
- Prefixo empregado por convenio na nomenclatura química, empregado para designar os sales dos hidrácidos.
Véxase tamén: