Wiktionnaire : dictionnaire libre et universel

gelijktijdig

Néerlandais

modifier

Étymologie

modifier
Composé de gelijk (égal), de tijd (temps) et du suffixe -ig.

Adjectif

modifier
Forme Positif Comparatif Superlatif
Forme indéclinée gelijktijdig gelijktijdiger gelijktijdigst
Forme déclinée gelijktijdige gelijktijdigere gelijktijdigste  
Forme partitive gelijktijdigs gelijktijdigers —

gelijktijdig \ɣǝ.lɛk.tɛj.diɣ\

  1. Simultané, synchrone.
  2. (Droit) Concurrent, concomitant.

Adverbe

modifier

gelijktijdig \Prononciation ?\

  1. Simultanément, en même temps.
    • gelijktijdig vertrekken
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • partir au même moment, <samen> partir ensemble
  2. (Droit) Concurremment.

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,3 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Récupérée de « https://fr.wiktionary.org/w/index.php?title=gelijktijdig&oldid=34484424 »