Saltu al enhavo

Ryuichi Sakamoto

Pending
El Vikipedio, la libera enciklopedio
Ryuichi Sakamoto
Oskar-premiito
Persona informo
坂本龍一
Naskiĝo 17-an de januaro 1952 (1952-01-17)
en Nakano
Morto 28-an de marto 2023 (2023-03-28) (71-jaraĝa)
en Tokio
Mortis pro Naturaj kialoj Redakti la valoron en Wikidata vd
Mortis per Kojlorektuma kancero Redakti la valoron en Wikidata vd
Etno japanoj vd
Lingvoj japana vd
Ŝtataneco Japanio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Tokia Universitato de la Artoj
Tokyo Metropolitan Shinjuku High School (en) Traduki
Soshigaya Elementary School (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Familio
Patro Kazuki Sakamoto (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Edz(in)o Akiko Yano (en) Traduki (1979–2006) Redakti la valoron en Wikidata vd
Infanoj Miu Sakamoto (en) Traduki, Neo Sora (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo aktoro
klavaristo
filmkomponisto
universitata instruisto
diskografa artisto
pianisto
muzikproduktisto
aranĝisto
komponisto
dirigento Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva dum 1975–2023 vd
En TTT Oficiala retejo vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Ryuichi SAKAMOTO (en japana: 坂本 龍一 - Sakamoto Ryūichi; naskiĝis la 17-an de januaro 1952 en Tokio, mortis la 28-an de marto 2023) estis japana muzikisto, kantaŭtoro, kantisto, komponisto, muzikproduktisto, pianisto kaj ekologia aktivisto[1]. Lia kromnomo estas Kyōĵu, kiu signifas profesoro en la japana lingvo.

Kun siaj grupanoj Haruomi Hosono kaj Yukihiro Takahashi de la Yellow Magic Orchestra (YMO), Sakamoto kune kun YMO influis kaj iniciatis kelkajn ĝenrojn de elektronika muziko nome elektropopo/teknopopo[2], sinteza popularmuziko, kiberpunko, ambientmuziko[3] kaj elektroniko[2]. Unu el la klasikaj influoj de Sakamoto estis Claude Debussy[4].

Sakamoto lernis muzikon en Tokia Universitato de Artoj. Li studis etnomuzikologion kun la intenco fariĝi esploristo en tiu kampo, kaj pro sia intereso pri diversaj mondmuzikaj tradicioj, precipe la japanaj (precipe okinavaj), hindaj kaj afrikaj muzikaj tradicioj[5].

Kiel muzikisto kaj komponisto, Ryuichi Sakamoto laboris en diversaj muzikaj direktoj: ĵazo, novklasika muziko, popmuziko kaj avangarda muziko. Li ankaŭ verkis muzikon por filmoj. Li estas konata kiel kontraŭulo de kopirajto, kiun li trovis malmoderna en la komputila epoko[6][7]. En 2006 Sakamoto, kunlabore kun la japana muzika kompanio Avex Group, fondis Commmons (コ モ ン ズ, Komonzu), platformo kiu celas ŝanĝi la manieron kiel produkti muzikon.

En 1992, Sakamoto komponis la muzikon por la malferma ceremonio de la Olimpiaj Ludoj en Barcelono (1992), kiu estis elsendita tutmonde kaj altiris pli ol miliardon da spektantoj.

Dum la lastaj jaroj li ofte parolis pri ekologiaj problemoj kaj paco en sia verkaro.

Li estis konata kiel kontraŭulo de kopirajto , kiun li trovis malnoviĝinta en la komputila epoko[8].

Aperis preskaŭ 40 albumoj kaj pli ol 20 muzikpecoj pro filmoj i.a. por la filmoj Little Buddha, Babel, The Revenant, The Last Emperor (1987) pro kiu li gajnis Oskar-premion por ties muziko. Inter liaj solo-albumoj troviĝas ekzemple Beauty (beleco) kiu montras integriĝon de okcidenta popmuziko kun tradicia muziko el Japanio, Mezoriento kaj Afriko.

Sakamoto ankaŭ laboris kiel komponisto kaj verkisto de scenaroj por animeoj kaj videoludoj.

Esperanto

[redakti | redakti fonton]

Unu el liaj albumoj portas la nomon "Esperanto" (1985).[9]

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]

sitesakamoto.com - la oficiala retejo de Ryuichi Sakamoto

Albumo 'Esperanto", Youtube

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. (en) Smith, Steve, "Sylvan Sounds, Meant to Be Seen", The New York Times, la 19-an de oktobro 2010.
  2. 2,0 2,1 (en) Lewis, Joh, "Back to the future: Yellow Magic Orchestra helped usher in electronica – and they may just have invented hip-hop, too". The Guardian, la 4-an de julio 2008.
  3. (en) Lester, Paul, "Yellow Magic Orchestra", The Guardian, la 20-an de junio 2008.
  4. (en) Smith, Douglas Q. (la 18-an de oktobro 2010), "Gig Alert: Ryuichi Sakamoto". WNYC, arkivita de la originalo, la 22-an de oktobro 2010.
  5. (en) Freeman, Phil (2006), "Ryuichi Sakamoto Interview", Global Rhythm, World Marketing Inc., 15 (8–12), p. 16,
  6. (en) La filozofio de Ryuichi Sakamoto, TheGuardian.com, la 19-an de majo 2009.
  7. (en) Hoban, Alex, "Turning Japanese: The Philosophy of Ryuichi Sakamoto". The Guardian, la 19-an de majo 2009.
  8. (en) The Philosophy of Ryuichi Sakamoto TheGuardian.com, la 19-an de majo 2009.
  9. [1] en Jutubo.